Sinopsis
O documental está baseado na vida (íntima) da nai do cineasta. De aí varios testemuños de mulleres de diferentes ámbitos relatan as súas historias persoais que remataron levando ao matrimonio... ou non.
Despois da morte accidental de Pura, a protagonista, sen ter gravado ningunha entrevista, o autor elixe por asumir o papel de narradora baseándose no que contou, deixando a parte final como monólogo na súa memoria, que é a de tantas mulleres nacidas ao redor da Guerra Civil, como se viu ao longo do documental.
O que se buscaba inicialmente era ver como influía a moral institucional e relixiosa. Algúns dos mecanismos que empregaron, como a Sección de Mulleres e a propia Igrexa, socavaron o crecemento íntimo da muller durante os tempos da ditadura.
Pouco a pouco decatámonos de que o poder do brazo feminino da falanxe se diluía dentro do interior con mensaxes da propia igrexa e foi isto, xa que non había grupos SF en todas as poboacións, o que tomou o mando sobre as mulleres ata facelas odiar o seu propio corpo e intelixencia en beneficio, especialmente, dos homes.
Os distintos intertítulos, tomados de diferentes obras, móstrano así, establecendo a muller como un mero obxecto dedicado, única e exclusivamente, con excepcións que superen esta regra, á mera reprodución e mantemento e coidado do fogar e dos nenos.
"A muller nova, se é pura, é como un lirio cándido, pero, se perdeu algunha da súa pureza, é unha miserable flor esvaecida", Pauline Maximilian Mazzel dixo na súa obra Pureza e beleza. Cantas flores secas atopamos.
Na preparación deste documental, de 21 mulleres entrevistadas, das que 16 aparecen nel, só 3 chegaron virxes ao matrimonio. A hipocrisía dunha época, negra e triste, manifestouse abertamente incluso no máis íntimo da persoa ... e se era muller, moito máis.
PREMIOS
Film Festival Curtas 2019 - Mellor Documental Galego.
